Kızımızla hastaneden eve gelir gelmez ilk iş onu ana kucağından çıkarmadan salonun ortasına, kedimizin yanına koyduk ve yanlarından ayrılmadan onları gözlemledik. Kedimiz kızımızın yanına geldi, inanamayarak uzun süre baktı, yavaşça yanına geldi ve uzun uzun onu kokladıktan sonra gitti. Sonraki günlerde Cansın'ı yatağa, Nouma'nın yanına koyduk. Her seferinde onu koklayıp gitti. Şimdi geceleri (kızımızın yatağı bizim odamızda) kızımız yatağında kedimiz ise ayak ucumuzda uyuyor. Evde birimiz kızla ilgileniyorsa, diğerimiz mutlaka kedimizle ilgilenip onu seviyor. Unutmayın ki kediler hiç büyümeyen küçük çocuklardır;D Çocuklarınızı kıskandırmayın..
Yeni annelere önereceğim kitaplar da yazının bonusu olsun;DD
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder